หลายครั้งที่คำแซวหรือการพูดจาล้อเลียนแบบไม่คิด ได้สร้างปมให้หลายคนใช้ชีวิตลำบากและไร้ความสุขมากขึ้น ซึ่งตอนนี้ก็มีหลายคนเริ่มเข้าใจถึงผลเสียของการแซวคนอื่นด้วยคำพูดร้าย ๆ จนได้กลายเป็นวาระแห่งชาติที่สามารถแยกว่าคนไหนน่าคบหรือไม่น่าคบไปแล้ว มาดูกันว่าแต่ละคนโดนแซวเรื่องอะไรกันบ้าง และมันสร้างปมในใจให้พวกเขาอย่างไร

เคยโดยแซวว่า ระวังนอนแล้วตาจะไหลมารวมกันเพราะเราไม่มีดั้ง พอเราไปตัดหน้าม้าเต่อก็โดนแซวอีกว่า เหมือนเด็กปัญญาอ่อน จนคิดว่าตัวเองบุคลิกภาพไม่ดี ไม่สวย ทำให้เราเป็นคนเก็บตัว แต่พอโตขึ้นได้ลองออกไปทำกิจกรรม ไปออกค่ายช่วยเหลือสังคม มันเหมือนบรรลุ คนสวยนั้นสวยที่ใจและการกระทำ ไม่ใช่หน้าตาหรือรูปลักษณ์ สุดท้ายเขาก็เลิกแซวกันไปเอง ทุกวันนี้หลายคนก็ชอบผมหน้าม้าเต่อเราเพราะมันเข้ากับบุคลิกเฮฮาของเรา คนเรามีค่ามากกว่าคำแซวที่ไม่คิดของคนอื่น อย่าให้มันมาหยุดความเป็นตัวเองของเราได้

น้ำ - นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6

เคยโดนแซวเรื่องพูดอังกฤษไม่ได้จนไม่กล้าพูดที่โรงเรียน คือเราย้ายจากฝรั่งเศสไปอยู่ที่ลอนดอนตอน 9 ขวบ ช่วงนั้นเราไม่ยอมพูดกับใครเลยจนพ่อจะพาไปหาหมอ แต่โชคดีที่แถวบ้านมีสนามบอลและเราชอบเตะบอลมาก เราก็ไปเตะบอลทุกวันจนมีเด็กคนอื่นอยากเล่นด้วย พอมีคนมาเล่นเยอะ มันก็สนุกและกลายเป็นเพื่อนกันในที่สุด ซึ่งบางคนก็คือคนที่แซวเราที่โรงเรียนนั่นแหละ ตอนนี้เราพูดได้ 4 ภาษาและชอบเรียนภาษามาก เหมือนเป็นปมมาตั้งแต่เด็กเลยอยากพูดให้ได้หลาย ๆ ภาษา

Gin - Freelance

ก่อนอื่นเราต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับ เปลี่ยนคำแซวร้าย ๆ พวกนั้นมาเป็นแรงผลักดัน อย่าเก็บมันเป็นปมหรือข้อบกพร่อง เราจะโดนแซวบ่อยมากว่าหน้าผากเถิก จนไม่มั่นใจในตัวเองไปเลย แรก ๆ ก็พยายามเอาผมมาปิดเพราะอาย แต่พอโตขึ้นเราก็เลิกไปปิดมันล่ะ ซึ่งเรามุ่งหาคุณค่าด้านอื่น ๆ ของตัวเองและภูมิใจในสิ่งนั้น ถ้าไม่มีก็สร้างมันขึ้นมาใหม่ อย่างเรามุ่งตั้งใจเรียนจนได้ทุนมาเรียนต่อต่างประเทศ ลองมองหาข้อดีในชีวิตด้านอื่น ๆ สร้างมันขึ้นมา แล้วเราจะมีความสุขมากขึ้น

Babe - นักเรียนทุนรัฐบาลเกาหลีใต้

เคยเเซวเพื่อนแรงมากสมัยเด็ก ๆ ทุกวันนี้ก็ยังจำได้อยู่เลยเพราะมันเป็นประสบการณ์ที่แย่มาก ตอนนั้นเราอยู่ ม. 2 แล้วอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหญ่ เพื่อนทำอะไรก็ทำตาม ๆ กัน อารมณ์เด็กแว้นมาก เเล้วมันจะมีเพื่อนคนหนึ่งเขาจะชอบได้ทุนตลอด เป็นคนเงียบ ๆ และเพื่อนเราก็ชอบเเซวเขาว่าลูกไม่มีแม่ เราก็พูดตาม พอมารู้ทีหลังว่าแม่เขาเสีย ที่บ้านยากจน คือเราเสียใจมากนะ พอคิดว่าถ้าเราโดนเองก็คงเสียใจมาก เลยคิดได้ว่าเราควรจะไนซ์และเห็นใจคนอื่นให้มากขึ้น เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่าคนคนหนึ่งเขาเจออะไรอยู่ ทุกวันนี้ถ้าเราได้ยินใครแซวกันแย่ ๆ แม้แต่เป็นเพื่อนกัน เราก็จะเบรกเลย

บีดี้ - Graphic Designer

เรื่อง : วัลญา นิ่มนวลศรี

ภาพ : แอมเบียน